جناب آقای...از زحمات بی دریغ شما در آسفالت کردن....بعد از 20 سال کمال تشکر را داریم.
جناب آقای...وزیر...ورود سراسر خیر و برکتتان را به شهر... گرامی میداریم.
جناب آقای...نماینده ی محترم...از اینکه برای ما کار میکنید متشکریم.
جناب آقای...آقای فلان...
حتما از این جملات در کوچه پس کوچه های شهرتان زیاد دیده اید.که مسئولی را برای انجام وظیفه اش تکریم میکننند.
اینکه باید از کاری که در واقع گرهی را از کار جمعی باز کند تشکر کرد یک امر جداست.اما اینکه برای هر عملی که از سوی مقام مسئولی که در واقع با جملات غریب امروزی خدمتگزار نامیده میشود هم باید تشکر کرد آن هم به این سبک جای بسی تامل دارد.احساس نیاز به این امر تا چه حد در دایرهی وظایف یک شهروند قرار دارد؟
آیا ذکر این جملات و انجام چنین عکس العمل هایی نسبت به حرکت یک خدمتگذار تاییدی نیست بر اینکه جایگاهش جایگاه قدرت تاثیر گزارش است و در این مقام قدرت هر کاری میتواند بکند؟
آیا گفتن این حرفها تاثیری در اجرایی شدن ده ها طرح نیمه کاره دارد؟
اگر شهردار بعد از گذشت چندسالی محلی را آسفالت میکند.اگر مسئول شورای شهر به منطقه ای از شهر میرود و اگر نماینده ی شهر طرحی برای شهر می آورد (که از زمان و مکان و نحوه ی اجرایش برای منفعت انتخاباتی و یا کار خود استفاده می کند) که همه ی اینها از وظایف انکار ناشدنی یک مسئول و خدمتگذار است دیگر نصب ده ها پارچه و تابلو نوشته آن هم در گوشه گوشه های شهر به چه دلیلی است؟!
خودمان با این حرکات قدرت یک مسئول را برایش یادآوری میکنیم تا اگر هم نخواهد اما فراموش کند که یک نماینده است و یک بنده ی خدا که از این شهر برخاسته و باید برای آبادانیش تلاش کند با این حرکات در واقع انجام وظایف برای آنها تبدیل به یک حرکت انقلاب گونه که میکنیم که حتی رستم دستان هم قادر به انجام آن نبود.
آنها مسئولان شهری هستند و در مرحله ی بالاتر نمایندگان مردم.پس با بینش دقیقتر آنها را بیشتر متوجه وظایفشان بکنیم تا با این قبیل کارها بهشان قدرت تعارف کنیم.
البته گاهی خود فرد مسئول این کار را برای جلب توجه بیشتر انجام میدهد با اینکه سال پاسخگویی گذشته!!!
یا مردم شهر از اینکه اجرایی شدن طرح را نمیبینند با عملی شدن یک طرح آنچنان خوشحال میشوند که این چنین ابراز میکنند.اما...
مشکل جای دیگری است.
